Geluksvogel

Vanaf het terras heb ik uitzicht op zee. Er is weinig wind, de zee is vlak. Mijn gedachten schieten alle kanten op. “Wat als de operatie niet goed verloopt…” “Wat als ik straks een slecht-nieuws-bericht krijg…” “Wat als…” Piekergedachten… Ik voel de onrust in mijn lijf door deze gedachten toenemen. Ik neem het waar, zonder oordeel.

Ondertussen hoor ik het ruisen van de zee, voel ik de warmte van de voorjaarszon op mijn benen, ervaar ik de sensatie van het koude drankje dat door m’n keel glijdt. Een nieuwe gedachte meldt zich: “Mag ik wel genieten terwijl de ander nu op de operatietafel ligt.” Een oude beperkende overtuiging uit mijn kindertijd: mag ik van het leven genieten, het leven voluit ‘nemen’? Gelukkig heb ik mij de afgelopen jaren steeds meer uit die verstrikking weten los te maken. Dat proces ging met tranen gepaard en leverde mij vrijheid op.

Terwijl ik zo zit te mijmeren, komt er een volgende gedachte. Druk verkeer daarboven… “Wat zal ik blij zijn als straks het ‘verlossende telefoontje’ komt…” De mind die voortduren naar het verleden en de toekomst springt. Mij uit het ‘nu’ probeert te halen. Ik neem het opnieuw zonder oordeel waar, zo gaat het bij ‘ons denkende mensen’ nu eenmaal. Door er bewust van te zijn, kan ik iedere keer terugkeren naar dit moment.

Een meeuw scheert over mijn hoofd. Zwevend door de lucht, zo vrij als… een vogel. En ik, ik voel me een geluksvogel. Omdat ik steeds meer in verbinding met mijzelf ben, en daarmee in verbinding met een ander kan zijn. Steeds minder vanuit angst, steeds meer vanuit vrijheid. Ik voel me dankbaar voor de mensen die mij op mijn levenspad van binnen hebben leren ‘vliegen’. En van buiten…, sta ik ‘gewoon’ met beide benen op de grond!